Dicht bij de zee, te Saint-Suliac, ligt een oud versterkt kamp. Het enige wat overblijft zijn stenen fundamenten die bij eb bloot komen te liggen. Volgens veel historici zijn daar havenresten van wikingen te bewonderen uit de vroege tiende eeuw. De wikingen noemden de plaats gardene (gardaine), bewaakte of beschutte haven. Het was een bolwerk van meer dan 600 m omtrek aan de monding van de Rance. (boek p 317) De binnenruimte besloeg 2,15 ha.
Op de resten van een Romeins castrum hebben mensen uit het noorden een tijdlang verbleven, waarschijnlijk tussen 900 en 950. In 939 was er in de buurt alleszins een conflict met de wikingen. Het 'kamp' bestond uit een aarden ophoping binnen een houten vesting omring door stenen en met uitzicht op de Rance. De schepen lagen er veilig voor wie vanuit het binnenland wilde aanvallen. Noordelijk volk was dus duidelijk aanwezig in die streek. De aarde herbergt nog sporen binnen het 'kamp' uit de tiende eeuw. Religieuze elites en plaatselijke machthebbers waren niet in staat geweest – de meeste waren waarschijnlijk gevlucht – om de landing van die noordmannen daar tegen te houden. Dol, Saint-Brieuc en omgeving had een hele tijd een 'barbaars' bestuur. Alle plaatsen lagen dicht bij de zee of riviermondingen aan de zee. Wikingen bleven tenslotte een maritiem volkje.

Resten van twee kampen?